.htaccess bez tajemnic - praktyczne porady

.htaccess bez tajemnic – praktyczne porady

by linuxporadnikipozycjonowanie seo

poradniki

.htaccess bez tajemnic - praktyczne porady

header_wpis

.htaccess (Hypertext Access) jest plikiem konfiguracyjnym, stosowanym na serwerach WWW Apache. Dzięki niemu możemy określić ustawienia serwera np. zablokować cały ruch na serwerze, czy dostęp do poszczególnych stron. Również pod kątem SEO zawiera i daje nam wiele usprawnień jak chociażby przekierowania z www na bez www, kompresje gzip, wygaśnięcia cache. Umiejętna „konfiguracja” htaccess wpływa na pozycjonowanie stron internetowych.

Tworzymy plik .htaccess

Wystarczy wejść do katalogu, w którym znajduje się nasza strona internetowa i utworzyć nowy plik o nazwie .htaccess. Pamiętać musimy aby przez przypadek nie nadać mu rozszerzenia .txt Wewnątrz wklejamy poniższy kod : 
order allow,deny
deny from all
Options All -Indexes

Przekierowania .htaccess

Zaczyna od wklejenia do naszego pliku .htaccess następującego polecenia

# inicjujemy rewrite engine

RewriteEngine on

Przekierowanie z http na https w .htacess

RewriteEngine on
RewriteCond %{ENV:HTTPS} !on
RewriteRule ^.*$ https://%{HTTP_HOST}%{REQUEST_URI} [L,R=301]
Wszystkie strony będą od teraz zaczynać się od https://

Przekierowanie z www na bez www

# przekierowanie z bez www na www
RewriteCond %{HTTP_HOST} ^www.strona.pl$ [NC]
RewriteRule ^(.*)$ http://strona.pl/$1 [R=301,L]

Przekierowanie z bez www na www

# przekierowanie z bez www na www
RewriteCond %{HTTP_HOST} !^www.
RewriteRule ^(.*)$ http://www.%{HTTP_HOST}/$1 [R=301,L

Kompresja GZIP

GZIP jest programem, który ma służyć bezstratnej kompresji danych, a co za tym idzie szybsze wczytywanie strony 
#kompresja GZIP

  mod_gzip_on Yes
  mod_gzip_dechunk Yes
  mod_gzip_item_include file \.(html?|txt|css|js|php|pl)$
  mod_gzip_item_include handler ^cgi-script$
  mod_gzip_item_include mime ^text/.*
  mod_gzip_item_include mime ^application/x-javascript.*
  mod_gzip_item_exclude mime ^image/.*
  mod_gzip_item_exclude rspheader ^Content-Encoding:.*gzip.*

  # Compress HTML, CSS, JavaScript, Text, XML and fonts
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/javascript
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/rss+xml
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/vnd.ms-fontobject
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/x-font
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/x-font-opentype
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/x-font-otf
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/x-font-truetype
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/x-font-ttf
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/x-javascript
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/xhtml+xml
  AddOutputFilterByType DEFLATE application/xml
  AddOutputFilterByType DEFLATE font/opentype
  AddOutputFilterByType DEFLATE font/otf
  AddOutputFilterByType DEFLATE font/ttf
  AddOutputFilterByType DEFLATE image/svg+xml
  AddOutputFilterByType DEFLATE image/x-icon
  AddOutputFilterByType DEFLATE text/css
  AddOutputFilterByType DEFLATE text/html
  AddOutputFilterByType DEFLATE text/javascript
  AddOutputFilterByType DEFLATE text/plain
  AddOutputFilterByType DEFLATE text/xml

  # Remove browser bugs (only needed for really old browsers)
  BrowserMatch ^Mozilla/4 gzip-only-text/html
  BrowserMatch ^Mozilla/4\.0[678] no-gzip
  BrowserMatch \bMSIE !no-gzip !gzip-only-text/html
  Header append Vary User-Agent

Expires – czas wygaśnięcia cache

# EXPIRES CACHING ##

    ExpiresActive on
    ExpiresDefault "access plus 1 month"
    ExpiresByType image/gif "access plus 1 month"
    ExpiresByType image/png "access plus 1 month"
    ExpiresByType image/jpg "access plus 1 month"
    ExpiresByType image/jpeg "access plus 1 month"
    ExpiresByType text/html "access plus 3 days"
    ExpiresByType text/xml "access plus 1 seconds"
    ExpiresByType text/plain "access plus 1 seconds"
    ExpiresByType application/xml "access plus 1 seconds"
    ExpiresByType application/rss+xml "access plus 1 seconds"
    ExpiresByType application/json "access plus 1 seconds"
    ExpiresByType text/css "access plus 1 week"
    ExpiresByType text/javascript "access plus 1 week"
    ExpiresByType application/javascript "access plus 1 week"
    ExpiresByType application/x-javascript "access plus 1 week"
    ExpiresByType image/x-ico "access plus 1 year"
    ExpiresByType image/x-icon "access plus 1 year"
    ExpiresByType application/pdf "access plus 1 month"
  
       Header unset ETag
       Header unset Pragma
       Header unset Last-Modified
       Header append Cache-Control "public, no-transform, must-revalidate"
       Header set Last-modified "Tue, 1 Oct 2014 10:10:10 GMT"

Zmiana powiązań typów plików

MimeType to rozszerzenia, które zwracane są przeglądarce po znalezieniu na serwerze danego typu pliku. 
#pliki z rozszerzeniem .txt będą odczytywane jako pliki .html
AddType text/html .txt
Przypisanie większości znanych formatów do aplikacji: 
#css, html, xml, asp, flash i inne
AddType text/css .css
AddType application/xhtml+xml .xhtml
AddType text/html .shtml
AddType text/xml .xml
AddType text/html .asp
Addtype application/x-httpd-php .php
AddType application/x-shockwave-flash .swf
AddType application/x-director .dir .dcr .dxr .fgd
AddType application/x-authorware-map .aam
AddType application/x-authorware-seg .aas
AddType application/x-authorware-bin .aab
AddType image/x-freehand .fh4 .fh5 .fh7 .fhc .fh
AddType application/x-java-applet .class
# dokumenty
AddType application/pdf .pdf
AddType application/msword .doc
#multimedia
AddType audio/mpeg .mp3
AddType video/x-msvideo .avi
AddType audio/x-wav .wav
AddType video/quicktime .mov .qt
AddType video/x-ms-asf .asf .asx
AddType audio/x-ms-wma .wma
AddType audio/x-ms-wax .wax
AddType video/x-ms-wmv .wmv
AddType video/x-ms-wvx .wvx
AddType video/x-ms-wm .wm
AddType video/x-ms-wmx .wmx
AddType application/x-ms-wmz .wmz
AddType application/x-ms-wmd .wmd
#skompresowane
AddType application/zip .zip
AddType application/x-gzip .gz
AddType application/x-gtar .gtar
AddType application/x-rar-compressed .rar
AddType application/octet-stream .dmg
AddType application/x-7z-compressed .7z
#graficzne
Addtype image/jpg .jpg
Addtype image/gif .gif
#pozostałe
AddType application/x-bittorrent .torrent
AddType application/vnd.rn-realmedia .rm
AddType audio/vnd.rn-realaudio .ra .ram
AddType video/vnd.rn-realvideo .rv
Jak wymusić na przeglądarce pobieranie plików zamiast ich automatycznego odczytywania: 
AddType application/octet-stream .pdf .gz

Bonus

Flagi modułu mod_rewrite

[R = kod] force redirec – pozwala na przekierowanie linku według podanej wartości

[QSA] query string append – powoduje dodanie na końcu całego zapytania query string

[L] last rule – ustanawia linijkę jako ostatnią, reguły nie będą dalej wykonywane

[NC] no case – ignoruje fakt, czy adres wpisywany jest wielkimi, czy małymi literami

[T = MIME type] force MIME type – ustawienie typu MIME

[F] force URL to be forbidden – zwraca błąd 403

[S=liczba] skip next rule(s) – pomija zapisaną liczbę reguł

[N] next round – przetwarzanie od początku

Pozostałe flagi zostały szczegółowo opisane w dokumentacji modułu mod_rewrite, dostępnej pod adresem http://httpd.apache.org/docs/2.2/mod/mod_rewrite.html.

Htop monitor systemu dla Linuksa

Htop monitor systemu dla Linuksa

by linuxporadniki

poradniki

Htop monitor systemu dla Linuksa

header_wpis

Htop to monitor systemu dla Linuksa uruchamiany w terminalu/konsoli. Jest lekki i praktyczny a do tego dostępny w większości dystrybucji linuksowych. Zajmując się obsługą informatyczną w firmie prawidłowe działanie serwera do podstawa i musimy mieć nad tym kontrolę.

Instalacja

Na niektórych dystrybucjach Linuxa może być on już domyślnie zainstaowany więc warto sprawdzić. Jeżeli nie mamy go w systemie to przechodzimy do instalacji 
$ sudo apt install htop
Uruchamiamy nasz program 
$ sudo apt install htop

Program zbudowano w oparciu o bibliotekę ncurses. W górnej części wyświetlają się informacje o wykorzystaniu rdzeni/wątków procesora, zajętej pamięci RAM i pliku wymiany SWAP. Także informacje o zadaniach, średnim obciążeniu oraz o czasie działania systemu od uruchomienia (uptime).
W środkowej części wyświetla się lista procesów z różnymi informacjami zebranymi w kolumnach.
Na samym dole zaś w poziomej linii znajdziesz menu z wyborem różnych opcji.

Skróty klawiszowe Htop

  • Klawisze strzałek – poruszanie się po programie i przewijanie informacji pionowo i poziomo
  • F1 lub h – wyświetla wbudowaną pomoc (w języku angielskim)
  • F2 lub S – włącza ustawienia programu
  • F3 lub / – wyszukiwanie procesów po nazwie
  • F4 lub \ – filtrowanie procesów po nazwie
  • F5 lub t – przełączanie wyświetlania procesów w tryb drzewa
  • F6 lub . – wybór sortowania wg kolumny
  • F9 lub k – zabijanie wybranego procesu/procesów
  • Spacja – zaznaczanie procesu/procesów
  • P – sortowanie wg procentowego zużycia procesora
  • M – sortowanie wg procentowego zużycia pamięci
  • F10 lub q – zamknięcie programu
Wersja bardziej rozbudowana czyli manual z którym warto się zapoznać 
$ man htop
Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /usr/home/razi3el/domains/endtech.pl/public_html/wp-content/themes/phlox-pro/auxin/auxin-include/include/functions.php on line 1021 Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /usr/home/razi3el/domains/endtech.pl/public_html/wp-content/themes/phlox-pro/auxin/auxin-include/include/functions.php on line 1060 Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /usr/home/razi3el/domains/endtech.pl/public_html/wp-content/themes/phlox-pro/auxin/auxin-include/include/functions.php on line 1073

Skróty klawiszowe Ubuntu Linux

by linuxporadniki

poradniki

Skróty klawiszowe Ubuntu Linux

header_wpis

Ubuntu to jedna z najpopularniejszych dystrybucji Linuxa. Ubuntu to stare afrykańskie słowo oznaczające „człowieczeństwo dla wszystkich”. Kierując się tym przesłaniem firma Canonical Ltd. opracowała i udostępniła opartą na Debianie dystrybucję Linuksa Ubuntu. Podobnie jak każdy system posiada on także pomocne skróty klawiszowe. 

Przełączanie pomiędzy pulpitami

CTRL+ALT+UP

CTRL+ALT+DOWN

alternatywnie:

win key + PAGE DOWN

win key + PAGE UP

Edycja lokalizacji – wywołaj w oknie z plikami (Nautilus

CTRL+L

Uruchomienie równoległej sesji w terminalu

CTRL+ALT+F3

CTRL+ALT+F4

CTRL+ALT+F5

CTRL+ALT+F6

Powrót do bazowej sesji:

CTRL+ALT+F2

Utworzenie mozaiki z otwartych programów:

win key + S

Minimalizacja bieżącego okna:

win key + UP

alternatywnie:

(lewy) ALT + chwycenie myszką w ciało zmaksymalizowanego okna + przeciągnięcie w dół

Maksymalizacja bieżącego okna:

win key + DOWN

Przełączanie okien w formie ikon:

win key + TAB

Pokaż pulpit:

CTRL + win key + D

Zablokowanie ekranu:

win key + L

Włączenie terminala:

CTRL+ALT+T

Ustawienie okna w 50% ekraniu

lewy) ALT + chwycenie myszką w ciało zmaksymalizowanego okna + przeciągnięcie w prawo lub lewo

Pokaż kalendarz i listę powiadomień

Przesuwanie danego okna

win key + M

(lewy ALT) + chwyć myszką dane okno

Vim komendy i polecenia

Vim komendy i polecenia

by linuxporadniki

poradniki

Vim komendy i polecenia

header_wpis

Edytor Vim

Vim (ang. VI iMproved) to rozwijany przez Brama Moolenaara klon edytora tekstu VI dostępny na wiele platform. Mimo swoich zalet i wysokiej efektywności jaką można uzyskać w pracy z tym programem, wymaga on nauki jego funkcji, nie prowadzi on „za rękę” i nie zalecany jest dla początkujących użytkowników komputera.

Komendy i polecenia w edytorze Vim

Tryby pracy edytora Vim

normal (tryb poleceń)
W tym trybie vim pracuje zaraz po uruchomieniu. Wydawane tutaj różne skróty klawiaturowe pozwalają przejść do innego trybu, kasować tekst, kopiować tekst lub go przenosić.
Aby wrócić do trybu poleceń naciskamy klawisz [Esc] – jeśli nie jesteś pewien, czy znajdujesz się w trybie poleceń naciśnij kilka razy klawisz [Esc].

więcej info wpisując : ||:help Normal-mode

insert (tryb wprowadzania)
Aby przejść do tego trybu naciskamy klawisz [i] od tej pory możesz pisać tekst tak jak w każdym innym edytorze. Aby zakończyć edycję musisz nacisnąć klawisz [Esc].

więcej info wpisując ::help Insert-mode

visual (tryb wizualny)
Do nawigacji i manipulacji wyborów tekstowych, tryb ten pozwala na wykonywanie większości normalnych poleceń i kilka dodatkowych poleceń, na zaznaczonym tekście.

więcej info wpisując : :help visual-mode

select
Podobne do trybu wizualnego ale jest zachowaniem bardziej podobny do MS Windows. :help select-mode

command-line Do wprowadzania poleceń, podobnie jak w trybie normal mode}}

Ex-mode
Podobny do trybu wiersza poleceń, ale zoptymalizowany do przetwarzania wsadowego.

Vim komendy i polecenia

Zapisywanie i zamykanie:

:wq – zapisywanie pliku i wyjście
:q! – wyjście bez zapisania zmian
:w plik – zapisanie w nowym pliku „plik”

Poruszanie się po dokumencie w edytorze:

+ – przejście do następnej linii
– – przejście do poprzedniej linii
0 – przejście do początku linii
^ – przejście do pierwszego znaku nie będącego znakiem białym w linii

$ – przejście na koniec linii
n| – przejście do kolumny n linii
} – przejście do następnego paragrafu
{ – przejście do poprzedniego paragrafu
% – przejście do otwarcia / zamknięcia nawiasu (),[],<>,{}
G – przejście na koniec dokumentu
nG – przejście do linii

Wyszukiwanie czyli popularne ctrl+f w innych edytorach:

/ STRING – szukanie do przodu
? STRING – szukanie do tyłu
n – przejście do następnego znalezionego elementu
SHIFT+n przejście do poprzedniego znalezionego elementu

Kasowanie treści w edytorze:

x – kasowanie bieżącego znaku
nx – kasowanie znaków
dw – kasowanie bieżącego wyrazu
dd – kasowanie bieżącej linii
ndd – kasowanie linii
D – kasowanie znaków od kursora do końca bieżącej lini
dG – kasowanie wszystkiego od kursora do końca dokumentu

EDYCJA:

o – wstawienie nowej linii poniżej bieżącej
O – wstawienie nowej linii powyżej bieżącej
i – rozpoczęcie edycji przed kursorem
I – rozpoczęcie edycji na początku bieżącej linii
a – rozpoczęcie edycji po kursorze
A – rozpoczęcie edycji na końcu bieżącej linii
cw – zastąpienie wyrazu (bieżący wyraz się kasuje, kursor ustawia się na jego początku)
cc – zastąpienie linii (bieżąca linia się kasuje, kursor ustawia się na jej początku)
u – cofnięcie ostatniej zmiany
U – cofnięcie wszystkich zmian w bieżącej linii
. – powtórzenie ostatniej komendy
SHIFT+# – wyszukiwanie wyrażeń pasujących do zaznaczonego
SHIFT+% – przejście do kolejnego nawiasu () lub {}
~ – zmiana litery z małej na dużą i na odwrót

Popularne ctrl+c, ctrl+v czyli kopiowanie w samy edytorze:

yw – kopiuj do schowka bieżący wyraz
yb – kopiuj do schowka poprzedni wyraz
Y – kopiuj do schowka bieżącą linię
nY – kopiuj następne linii
p – wklej skopiowany tekst za kursorem
P – wklej skopiowany tekst przed kursorem
Wklejanie z zewnątrz ctrl+shift+v

* Jeżeli przy wklejaniu do konsoli kodu z tabulacjami/spacjami tworzą się niechciane wcięcia należy użyć polecenia „:set paste” następnie wkleić kod i ponownie ustawić „:set nopaste”, więcej o wklejaniu na

Znajdź i zamień:

* STARY – ciąg znaków stary (który ma zostać znaleziony), NOWY – na ten na który zamieniamy.

:s/STARY/NOWY – pierwszego wystąpienia w bieżącej linii
:s/STARY/NOWY/g – każdego wystąpienia w linii
:#,#s/STARY/NOWY/g – pomiędzy liniami # i #
:%s/STARY/NOWY/g – w całym dokumencie

Dane zewnętrzne, polecenia edytora Vim

:r textfile – wczytanie źródła pliku ‚textfile’ do edytora
:r ! w3m http://piestrzynski.info i -dump – wczytanie do edytora zawartości strony internetowej
:r ! komenda – wywołanie ‚komenda’ w shellu i wczytanie wyniku jej działania do edytora
:r ! last | grep user – na wywoływanych komendach można robić dowolne operacje przed wczytaniem do edytora

Praca z zakładkami:

:tabs – wyświetlenie informacje o aktualnie otwartych zakładkach
:tabnew – otwarcie pustej zakładki
:tabnew FILE – otwarcie pliku FILE w nowej zakładce
:tabf FILE – otwarcie pliku w nowej zakładce
:tabn – przejście do następnej zakładki
gt – przejście do następnej zakładki (działa w trybie NORMAL)
gT – przejście do poprzedniej zakładki (działa w trybie NORMAL)
n gt – przejście do zakładki o numerze n (działa w trybie NORMAL)
n gT – cofnięcie się do zakładki znajdującej się w odległości n od aktualnej (działa w trybie NORMAL)
:tabp – przejście do poprzedniej zakładki
:tabl – przejście do ostatniej zakładki
:tabc – zamknięcie aktualnej zakładki, gdy jest jedna karta, to nie będzie zamknięta
:tabo – zamknięcie wszystkich zakładek oprócz tej która jest aktualnie używana
:tabd KOMENDA – wykonuje komendę na wszystkich otwartych zakładkach

W tym poradniku znajdziecie komendy linux.

Narzędzia do pracy zdalnej

Narzędzia do pracy zdalnej

by linuxporadnikiwindows

poradniki

Narzędzia do pracy zdalnej

header_wpis

Slack

Jest to bardzo prosty i przyjemny w obsłudze wielofunkcyjny komunikator, który pomoże Wam w sprawnym zarządzaniu projektami i prowadzeniu komunikacji wewnątrz firmy. Podstawą działania Slacka są kanały, do których możemy zapraszać poszczególnych użytkowników. Dodatkowo, istnieje także możliwość przesyłania prywatnych wiadomości oraz tworzenia niezliczonej ilości konwersacji grupowych. Slack współpracuje z mnóstwem aplikacji i narzędzi webowych, takich jak Google Drive, Google Hangout, Trello, Soundcloud, Asaną, RSS czy Dropbox.

Trello

Trello znakomicie pomaga organizować zarówno samodzielną pracę, jak i wieloosobowe projekty. Tablice umożliwiają nam pracę nad wieloma projektami jednocześnie, a zmiany, które wnosimy na publicznych tablicach, są widoczne dla wszystkich posiadających do nich dostęp.

TeamViewer

Chyba znany każdemy a przynajmniej większości program, które pozwala na zdalne kontrolowanie systemu operacyjnego przez sieć internetową. TeamViewer pozwala na połączenie się ze swoim biurowym komputerem i pracę z dowolnego miejsca na świecie. Wystarczy dostęp do Internetu, aby dostać się do swoich plików i aplikacji, zainstalowanych na komputerze biurowym.

TightVNC

TightVNC – darmowy pakiet oprogramowania do zdalnego sterowania komputerem oparty o znany program VNC. Aplikacja umożliwia przechwytywanie pulpitu i zdalną pracę na innym komputerze podłączonym do sieci. TightVNC jest wykorzystywany do nauczania na odległość i zdalnego wsparcia klienta. Program posiada moduł Server i Viewer które tworzą obraz i jego transmisje oraz odpowiedzialne są za odbiór przekazu.

PuTTY

PuTTY – program umożliwia zdalne połączenie z serwerem przez Telnet lub SSH. Programos posiada opcję, dzięki której jest możliwość zapisywania sesji. PuTTY łącząc się z serwerem SSH korzysta z klucza prywatnego, co nie wymaga podawania haseł. Program nie wymaga instalacji.

mRemote

mRemoteNG to program do zdalnego łączenia się między komputerami  – pulpit zdalny . Obsługuje on takie protokoły, jak: RDP (Remote Desktop/Terminal Server), VNC (Virtual Network Computing), ICA (Citrix Independent Computing Architecture), SSH (Secure Shell), Telnet (TELecommunication NETwork), HTTP/HTTPS (Hypertext Transfer Protocol), rlogin oraz Raw Socket Connections.

G Suite

G Suite obejmuje aplikacje ułatwiające komunikację (np. Gmail), twórczość (np. Google Docs, Google Sheets czy Google Slides), dostępność (Google Drive) oraz kontrolę (np. Vault). Taki zestaw usług umożliwia pracę z każdego zakątka globu i możliwość zmierzenia się z każdym problemem, jaki może wystąpić w pracy.

Microsoft Teams

Usługa Microsoft Teams oparta jest na chmurze. Dzięki temu zespoły mogą swobodnie współpracować, korzystając ze wszystkich usług Microsoftu, jak na przykład Word, PowerPoint, Excel czy OneDrive.

Zendesk

Zendesk jest usługą, z której korzystają już nawet największe firmy (Tesco, AirB&B, Uber, Stanley Black&Decker). Aplikacja zapewnia kompleksową obsługę klienta. Obejmuje to czatowanie klienta z konsultantem w czasie rzeczywistym, obsługę call centrów czy doradztwo z zakresu obsługi i kontaktu.
Własna chmura - Instalacja Nextcloud

Własna chmura – Instalacja Nextcloud

by linuxporadnikiwindows

poradniki

Własna chmura Instalacja Nextcloud

header_wpis

Chmura i rozwiązania chmurowe w IT zrobiły w ostatnich latach zawrotną karierę, i to nie tylko wśród firm. Nic dziwnego, trudno nie docenić wygody, jaką jest możliwość przechowywania własnych plików tak, by mieć do nich dostęp z dowolnego urządzenia i dowolnego miejsca, o każdej porze dnia i nocy. Każdy z nas korzysta z dysków chmurowych – Dropboxa, Dysku Google, OneDrive’a.
Dlaczego więc nie mieć własnej chmury u siebie w domu. Wbrew pozorom nie jest to wcale takie trudne.
Poniższa instrukcja dotyczy instalacji własnej chmury na przykładzie Nextclod, a jedyne czego potrzebujemy to trochę czasu i wcześniej zainstalowany system Debian. Ponieważ będziemy instalować Nexcloud na Debianie.

Na początek zaczniemy od aktualizacji Debiana i pakietów.
W Terminalu wpisujemy kolejno :

# sudo apt-get update
# sudo apt-get upgrade -y

Instalujemy LAMP (Linux Apache MariaDB PHP)

Pora zainstalować Apache i bazę danych. Tu posłużymy się MariaDb ale może być też PostgreSQL tu już pozostaje kwestia indywidualna

# apt-get install apache2 libapache2-mod-php mariadb-server php-xml php-cli php-cgi php-mysql php-mbstring php-gd php-curl php-zip wget unzip -y

Uruchamiamy zainstalowane serwery www Apache i bazy danych MariaDB / PostgreSQL

# sudo systemctl start apache2
# sudo systemctl enable apache2
# sudo systemctl start mariadb
# sudo systemctl enable mariadb

Instalacja PHP

Dodajemy repozytorium zawierające pakiety PHP

# sudo wget -q https://packages.sury.org/php/apt.gpg -O- | apt-key add –
# sudo echo „deb https://packages.sury.org/php/ bionic main” | tee /etc/apt/sources.list.d/ondrej.list
apt-get update

Teraz instalujemy PHP

# sudo apt-get install libapache2-mod-php php7.3 php7.3-xml php7.3-curl php7.3-gd php7.3 php7.3-cgi php7.3-cli php7.3-zip php7.3-mysql php7.3-mbstring wget unzip -y

Edytujemy plik php.ini

# sudo nano /etc/php/7.2/apache2/php.ini

Musimy teraz znaleźć poniższe parametry i je podmienić :

memory_limit = 512M
upload_max_filesize = 200M
max_execution_time = 360
post_max_size = 200M
date.timezone = EUROPE/WARSAW

Zapisujemy i zamykamy plik i restartujemy serwer Apache

# sudo systemctl restart apache2

Konfiguracja bazy danych i użytkowników bazy danych MariaDB / PostgreSQL

Należy ustawić swoje hasło, a następnie przejść przez konfigurator odpowiadając na zadane pytania.

# sudo mysql_secure_installation

NOTE: RUNNING ALL PARTS OF THIS SCRIPT IS RECOMMENDED FOR ALL MariaDB
 SERVERS IN PRODUCTION USE! PLEASE READ EACH STEP CAREFULLY!

 In order to log into MariaDB to secure it, we'll need the current
 password for the root user. If you've just installed MariaDB, and
 you haven't set the root password yet, the password will be blank,
 so you should just press enter here.

 Enter current password for root (enter for none):
 OK, successfully used password, moving on…

 Setting the root password ensures that nobody can log into the MariaDB
 root user without the proper authorisation.

 Set root password? [Y/n] y
 New password:
 Re-enter new password:
 Password updated successfully!
 Reloading privilege tables..
  … Success!

 By default, a MariaDB installation has an anonymous user, allowing anyone
 to log into MariaDB without having to have a user account created for
 them. This is intended only for testing, and to make the installation
 go a bit smoother. You should remove them before moving into a
 production environment.

 Remove anonymous users? [Y/n] y
  … Success!

 Normally, root should only be allowed to connect from 'localhost'. This
 ensures that someone cannot guess at the root password from the network.

 Disallow root login remotely? [Y/n] y
  … Success!

 By default, MariaDB comes with a database named 'test' that anyone can
 access. This is also intended only for testing, and should be removed
 before moving into a production environment.

 Remove test database and access to it? [Y/n] y
 Dropping test database…
 … Success!

 Removing privileges on test database…
 … Success! 

 Reloading the privilege tables will ensure that all changes made so far
 will take effect immediately.

 Reload privilege tables now? [Y/n] y
  … Success!

 Cleaning up…

 All done! If you've completed all of the above steps, your MariaDB
 installation should now be secure.

 Thanks for using MariaDB!
Logujemy się do MariaDB i tworzymy bazę i użytkownika.
# mysql -u root -p
Wprowadzamy nazwę naszej bazy danych 
> CREATE DATABASE nextclouddb;

Query OK, 1 row affected (0.00 sec)
Pora na utworzenie użytkownika „nextcloud” i hasło „mypassword” 
> CREATE USER 'nextcloud'@'localhost' IDENTIFIED BY 'mypassword';

 Query OK, 1 row affected (0.00 sec)
Nadajemy uprawnienia naszej bazie danych pamiętając o zmianie danych na wprowadzone przez nas 
> GRANT ALL PRIVILEGES ON nextclouddb.* TO 'nextcloud'@'localhost';

 Query OK, 1 row affected (0.00 sec)
Odświerzamy / przeładowujemy uprawnienia wpisując FLUSH PRIVILEGES 
> FLUSH PRIVILEGES;

 Query OK, 1 row affected (0.00 sec)
Wychodzimy 
> quit

Bye

PostgreSQL

konfiguracja bazy danych

sudo -u postgres psql

CREATE USER nazwa_uzytkownika WITH PASSWORD 'haslo';

CREATE DATABASE nazwa_bazy_danych TEMPLATE template0 ENCODING 'UNICODE';

GRANT ALL PRIVILEGES ON DATABASE nazwa_bazy_danych TO nazwa_uzytkownika;

\q

Konfiguracja serwera Apache

Tworzymy plik konfiguracyjny

# sudo nano /etc/apache2/sites-available/nextcloud.conf

Kopiujemy do niego poniższe dane

ServerAdmin admin@example.com
DocumentRoot „/var/www/html/nextcloud”
ServerName example.com

<Directory „/var/www/html/nextcloud/”>
Options MultiViews FollowSymlinks
AllowOverride All
Order allow,deny
Allow from all

TransferLog /var/log/apache2/nextcloud_access.log
ErrorLog /var/log/apache2/nextcloud_error.log

Zapisujemy plik i wychodzimy z edytora. Zmieniamy domyślną stronę na naszego Nextclouda i restartujemy serwer Apache

# sudo a2dissite 000-default
# sudo a2ensite nextcloud
# sudo systemctl reload apache2

Instalacja Nextcloud

Po konfiguracji serwera , bazy danych i wszelkich innych niezbędnych repozytorium  przyszła pora na instalację naszej chmury Nextcloud.

Tworzymy folder dla naszej chmury i nadajemy mu uprawnienia

# sudo mkdir /var/www/html/nextcloud
# sudo chown www-data:www-data /var/www/html/nextcloud
# sudo chmod 750 /var/www/html/nextcloud

Tworzymy katalog na nasze dane

# sudo mkdir -p /var/nextcloud/data
# sudo chown www-data:www-data /var/nextcloud/data
# sudo chmod 750 /var/nextcloud/data

Ściągamy Nextcloud , rozpakowujemy i instalujemy

# cd /var/www
# sudo wget https://download.nextcloud.com/server/releases/nextcloud-18.0.1.tar.bz2 -O nextcloud-18.0.1.tar.bz2
# tar -xvjf nextcloud-18.0.1.tar.bz2
# sudo chown -R www-data:www-data nextcloud
# sudo rm nextcloud-18.0.1.tar.bz2

I to by już było na tyle. Teraz w oknie przeglądarki wpisujemy adres naszej instalacji np.

http://SERVER_IP/setup-nextcloud.php

gdzie SERVER_IP jest adresem IP bądź nazwą maszyny wirtualnej i kończymy naszą instalację już w trybie graficznym.

Jak chyba widać własna chmura to nic trudnego.
Komendy Linux

Komendy Linux

by linuxporadniki

poradniki

Komendy Linux

header_wpis

Terminal czyli emulator konsoli służy do komunikacji z systemem za pomocą wydawanych poleceń. No dobra to by było tyle jeżeli chodzi o teorię czym jest konsola i do czego służy. Przejdziemy do najważniejszych komend w systemie linux.

System plików Linux

man – pokaż pomoc
Poleceniem man (manual) wyświetlimy pomoc dla danej komendy i czasem przykład użycia. Np. man cd wyświetli opis – jak używać komendy cd, jaki ma opcje. Użyj q, żeby wyjść z trybu czytania pomocy.

man ip

pwd – pokaż ścieżkę do katalogu bieżącego
Polecenie pwd (Print Working Directory) wyświetla aktualną ścieżkę do katalogu – folderu, w którym własnie jesteśmy.

ls – zawartość katalogu
Jedna z najczęściej używanych komend systemu Linux, ls (List) wyświetla całą zawartość folderu (pliki i foldery), w którym się znajdujemy

cd – zmiana katalogu
Za pomocą cd (Change Directory) zmieniamy miejsce / katalog w którym się znajdujemy.

 cd /etc/

mkdir – tworzenie katalogu
Czas stworzyć nowy folder z komendą mkdir (Make Directory).

mkdir nazwa_katalogu

rmdir – usuwanie katalogu
Usuwa wybrany folder z komendą rmdir (Remove Directory).

rmdir nazwa_katalogu

touch – tworzenie pliku
Po folderach czas na utworzenie nowego pustego pliku.

 touch nazwa_pliku

<

code> touch moj_plik.tct

cp – kopiuj
Do kopiowania plików słóży polecenie cp (Copy). Możemy utworzyć kopię pliku w tym samym folderze pod nową nazwą

mv – przenieś
Polecenie mv (Move) służy to przeniesienia pliku do innego folderu.

rm – usuń /delete
Kiedy kończymy pracę z plikiem i chcemy go usunąć wystarczy użyć komendy rm

rm moj_plik.txt

chmod – zmienia prawa dostępu do pliku

chmod o+r plik – udziel innym prawo do czytania pliku
chmod a-x plik – zabierz wszystkim prawo do wykonywania pliku
chmod g=rw plik – ustaw prawa do czytania i pisania dla swojej grupy
chmod -R go+w katalog – ustawia prawa wszystkim plikom w katalogu i jego podkatalogach (–recursive)

chmod rwx moj_plik.txt

* grupy użytkowników: u – user, g – group, o – others, a – all
* prawa dostępu: r – read, w – write, x – execute

chmod -R 777 moj_plik.txt

0 lub — brak praw dostępu
1 lub –x wykonywanie
2 lub -w- czytanie
3 lub -wx zapis
4 lub r– zapis i wykonywanie
5 lub r-x odczyt
6 lub rw- odczyt i zapis
7 lub rwx odczyt, zapis i wykonywanie

find – wyszukiwanie

find moj_plik.txt

Komendy sieciowe Linux

Na początek dobrze jest zainstalować pakiet narzędzi net-tools. W systemie Debian wystarczy w terminalu wpisać : 
sudo apt-get-install net-tools
  Natomiast na potrzeby Wi-Fi 
sudo apt install wireless-tools
ip ifconfig Polecenie ip dawniej ifconfig służy do sprawdzenia i zmieniania konfiguracji interfejsów. 
 ip
  adres ip naszego komputera 
 ip a
  iwconfig Zestaw poleceń do sieci bezprzewodowych ping Polecenie ping służy do diagnozowania połączeń sieciowych. Sprawdza aktywność hosta w sieci. 
 ping endtech.pl
  traceroute Komenda traceroute służy do badania trasy pakietów w sieci. 
traceroute endtech.pl
  route Komenda route służy do sprawdzenia i konfiguracji tras. nslookup Polecenie nslookup służy do odpytywania serwerów DNS. netstat Pokazuje usługi internetowe 
netstat -tupl
  
netstat -tup
  whois Pokazuje informacje whois dla nazwy lub adresu IP 
whois endtech.pl
  ssh program do zdalnego logowania używając połączenia szyfrowanego 
ssh nazwa_uzytkownika
  scp kopiowanie plików z wykorzystaniem szyfrowanego połączenia ssh 
scp nazwa_pliku :/var/
 

Procesy linux

ps – pokaż procesy
Polecenie ps (Process Status) wyświetla listę procesów dla aktualnej powłoki:

 ps 
  ps -f

kill – zakończ proces
Dowolny proces możemy zakończyć za pomocą polecenia kill podając jako argument PID procesu, który chcemy usnuąć np

 kill 102

Logowanie i użytkownicy w systemie Linux

logout
komenda służąca do wylogowania się z terminala

exit
komenda służąca do zakończenia procesu powłoki: tcsh, bash, itp.

passwd
zmień hasło użytkownika

su
komenda do przelogowania się jako inny użytkownik (su, od 'switch user’)

finger
wypisuje wszystkich użytkowników obecnie zalogowanych na danej maszynie (i ich terminale)

finger
finger nazwa_komputera

w
podobnie jak finger wyświetla dane o zalogowanych użytkownikach

id
wyświetla obecną nazwę i grupę użytkownika oraz ich numery (UID i GID)

whoami
wyświetla nazwę użytkownika

shutdown
zamykanie restartowanie systemu linux w zależności od parametru

-r – żądanie restartu systemu
-h – wstrzymanie systemu, efektem tego polecenia będzie zakończenie pracy systemu operacyjnego i/lub wyłączenie komputera (to zależy od systemu)
-H – wstrzymanie pracy komputera po zamknięciu pracy systemu operacyjnego.
-P – po zakończeniu pracy systemu komputer ma zostać wyłączony.
-c – anulowanie żądania wyłączenia systemu. Tutaj nie używamy argumentu CZAS.
-k – służy tylko wysłania wiadomości o możliwości wyłączenia systemu
CZAS może przyjmować różne formy w podręczniku man wyodrębnione są następujące elementy:
now – oznacza natychmiastowe wykonanie zamknięcia systemu
+m – oznacza zamknięcie systemu za m minut
mm:hh – oznacza zamknięcie systemu o dokładnej godzinie

 shutdown -r

Dyski

df
wypisuje rozmiary i ilość dostępnego miejsca na zamontowanych dyskach (w kilobajtach i w procentach)

df /dev/sda1 – ogranicz wyniki tylko do jednej partycji

df -h – wyświetl rozmiary w wygodnych dla użytkownika jednostkach (human readable)

df -m – rozmiary w megabajtach

du
policz rozmiary katalogów i plików zawartych w podanym katalogu

du – rozmiar obecnego katalogu

du katalog – policz rozmiar podanego katalogu

du -s – wypisz tylko sumę, a nie rozmiary poszczególnych podkatalogów

du -sm – wypisz tylko sumę dla każdego katalogu i podaj rozmiar w megabajtach

du -sm dir* | sort -n – posortuj wyniki od najmniejszego do największego z podanych katalogów

Jak zrobić Bootowalny pendrive

Bootowalny pendrive

by linuxporadnikiwindows

poradniki

Bootowalny pendrive

header_wpis

Jak zrobić bootowalny pendrive to temat stary jak świat ale mimo to wciąż aktualny i powielany miliony razy ale jednak wciąż aktualny, a mianowicie kwestia jak stworzyć bootowalny  pendrive zarówno z systemem Windows jak i Linux. Płyty CD DVD powoli odchodzą już do historii, a większość nowych komputerów nie posiada już domyślnie napędu DVD zarówno jeżeli chodzi o nasze laptopy jak i komputery stacjonarne. Przy zakupie nowego sprzętu zarówno producenci jak i użytkownicy odchodzą od tego rozwiązania. Jak zatem poradzić sobie gdy chcemy mieć nasz system operacyjny na jakimś nośniku by w przypadku gdyby przyszło nam instalować system od nowa. Z pomocą przychodzi nam właśnie pendrive, które z powodzeniem zastępują nam właśnie płyty.

Jak zrobić bootowalny pendrive

Aby utworzyć bootowalny pendrive z pomocą przychodzą nam zarówno programy w tym przypadku do utworzenia użyjemy popularnego UltraIso, jak również  pomocą wiersza poleceń systemu Windows. Bootowalny pendrive może posłużyć nam zarówno jako źródło instalacji systemu Windows jak i dowolnego innego systemu operacyjnego np. Linux-a. Do tworzenia tworzenie bootowalnego pendrive możemy wykorzystać m.in :

UltraIso :

Zaczynamy od uruchomienia programu.

Teraz klikamy Plik > Otwórz :

bootowalny pendrive

A następnie odszukujemy obraz płyty naszego systemu, wybieramy go zatwierdzając przyciskiem Otwórz :

bootowalny pendrive

Na poniższym screenie zawartość obrazy ISO :

bootowalny pendrive

Teraz możemy przejść do zapisu obrazu na pendrive. W tym celu klikamy Bootowalna > Zapisz obraz dysku :

bootowalny pendrive

Pojawia się nowe okno. W tym momencie należy pamiętać aby wybrać odpowiedni napęd USB aby przypadkiem nie sformatować jakiegoś innego, który aktualnie jest podpięty. Najlepiej sugerować się literami przy dysku. W tym okienku klikamy Zapisz :

bootowalny pendrive

Teraz wystarczy wpiąć pendrive do USB, ustawić w BIOS-ie kolejność bootowania tak aby USB było przed HDD. Najlepiej na 1 miejscu – tak dla pewności. Włączamy komputer i instalujemy.
Pamiętajcie, że robicie to na własną odpowiedzialność i nie ponoszę odpowiedzialności za jakiekolwiek uszkodzenia wynikające z nieumiejętnego korzystania.

Tworzenie bootowalnego pendrvie za pomocą wiersza poleceń Windows :

Bootowalny pendrive możemy także zrobić za pomocą wiersza poleceń. Uruchamiamy wiersz poleceń w trybie administratora następnie wpisujemy po koleji :

diskpart (zostanie uruchomiony nasz program do tworzenia zarówno partycji jak i w naszym przypadku bootowalnego pendriva)
list disk
select disk 2 (UWAGA! Tutaj wpisujemy właściwy numer nośnika)
clean
create partition primary
active
format fs=fat32 quick
assign

Po wykonaniu powyższych czynności kopiujemy całą zawartość naszej płyty na pendrive i tak jak w poprzednim przypadku należy ustawić w BIOS-ie kolejność bootowania.

Jak zrobić Multibootowalny pendrive

Multibootowalny pendrive

by linuxporadnikiwindowswindows 10windows 11

poradniki

Multibootowalny pendrive

header_wpis

Czym jest Multibootowalny pendrive ?

Jeżeli chcemy stworzyć bootowalny pendrive sprawa jest prosta i dostępna pod adresem.  Co natomiast gdy potrzebujemy mieć kilka systemów operacyjnych na jednym pendrive. Brzmi to może skomplikowanie lecz wcale takie nie jest . W poniższym poradniku pokarzę jak  zrobić Multibootowalny pendrive na przykładzie dwóch darmowych programów.

YUMI

Program do pobrania tutaj : pobierz

Co musimy zrobić :
Po pierwsze musimy mieć pendrive lub kartę pamięci na której umieszczone zostaną nasze systemy operacyjne. Ściągamy i instalujemy nasz program. Po uruchomieniu pojawia się nam następujące okienko :

Yumi multibootowalny pendrive

step 1 : tutaj wybieramy nasz pendrive
step 2 : wybieramy interesującą nas dystrybucję
step 3 : klikając browse wskazujemy obraz dysku z naszym systemem operacyjnym następnie wybieramy Create

Po załadowaniu obrazu przez program może to chwilę potrwać YUMI pyta czy chcemy dodać kolejny obraz i wybieramy YES or NO. W przypadku chęci dodania kolejnego obrazu powtarzamy czynności. Należy jednak pamiętać by przy drugim trzecim itp dodawanych systemach należy mieć odznaczone okno Format w innym przypadku nasz pendrive za każdym razem będzie formatowany. I tworzenie multibootowalnego pendriva musimy zaczynać od zera.

EasyBootCD

Program do pobrania tutaj : pobierz

Ściągamy nasz plik, rozpakowujemy następnie uruchamiamy MAKE_E2B_USB_DRIVE (run as admin) klikając na niego prawym przyciskiem myszy i wybierając uruchom jako administrator.

W ostatnim kroku wciskamy y i mamy gotowy pendrive. Nasze obrazy wgrywany do odpowiednich folderów ISO np. Windows/Windows 10 itp.

Odzyskiwanie hasła Linux

Odzyskiwanie hasła Linux

by linuxporadniki

poradniki

Odzyskiwanie hasła Linux

header_wpis

Zmiana hasła użytkownika Linux (jeżeli znasz)
Uruchom konsolę tekstową i wydaj polecenie (jako użytkownik) :

passwd
Changing password for pawel
(current) UNIX password: „wpisz aktualne hasło”
Enter new UNIX password: „wpisz swoje nowe hasło”
Retype new UNIX password: „wpisz ponownie swoje nowe hasło”
password updated successfully

Zmiana hasła użytkownika (jeżeli nie znasz)
Aby zmienić swoje hasło użytkownika (którego nie pamiętasz, w tym przypadku „pavroo”) musisz znać hasło administratora systemu.

su
Password: „wpisz hasło administratora”
passwd pavroo
Enter new UNIX password: „wpisz nowe hasło użytkownika”
Retype new UNIX password: „wpisz ponownie nowe hasło użytkownika”
password updated successful

Zmiana hasła administratora Linux (jeżeli znasz)
Aby zmienić hasło administratora systemu wydaj polecenie :

su
Password: „wpisz aktualne hasło administratora”
passwd root
Enter new UNIX password: „wpisz nowe hasło administratora”
Retype new UNIX password: „wpisz ponownie nowe hasło administratora”
password updated successfully

Zmiana hasła administratora Linux (jeżeli nie znasz)
Jeśli chcesz zmienić swoje hasło administratora systemu, którego nie pamiętasz to musisz uruchomić komputer z dowolnej dystrybucji Linuksa działającej w trybie Live np. Aptosid, Ubuntu, Knoppix, itp.

1. Sprawdź na której partycji znajduje się główny katalog „/” root poleceniem w konsoli :

su (lub sudo) fdisk -l
Disk /dev/sda: 40.0 GB, 40007761920 bytes
240 heads, 63 sectors/track, 5168 cylinders
Units = cylinders of 15120 * 512 = 7741440 bytes
Sector size (logical/physical): 512 bytes / 512 bytes
Disk identifier: 0xdb39db39
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 948 7166848 7 HPFS/NTFS
/dev/sda2 949 5168 31903200 5 Extended
/dev/sda5 949 962 105808 83 Linux
/dev/sda6 963 2316 10236208 83 Linux
/dev/sda7 2317 2384 514048 82 Linux swap/Solaris
/dev/sda8 2385 5168 21047008 83 Linux
– /dev/sda1 to partycja na której zainstalowany jest system Windows
– /dev/sda2 to partycja rozszerzona
– /dev/sda5 to partycja „/boot”
– /dev/sda6 to partycja root „/” na której zainstalowany jest system Linux
– /dev/sda7 to partycja wymiany „swap”
– /dev/sda8 to partycja domowa „/home”

2. Utwórz folder, w którym zamontujesz katalog główny (tutaj: /dev/sda6) np :
mkdir /media/sid_temp

3. Zamontuj katalog główny root „/” w systemie Live :

mount /dev/sda6 /media/sid_temp

4. Sprawdź czy katalog został prawidłowo zamontowany :

cd /media/sid_temp
ls

5. Jeśli montowanie zostało wykonane prawidłowo to zobaczysz wszystkie foldery systemu dysku twardego w katalogu montowania – możesz zmienić hasło administratora poleceniem passwd :

chroot /media/sid_temp passwd
Enter new UNIX password: „wpisz nowe hasło administratora”
Retype new UNIX password: „wpisz ponownie nowe hasło administratora”
password updated successfully

Zmiana hasła użytkownika z prawami administratora Linux (jeżeli nie znasz)
W niektórych dystrybucjach Linuksa np. Ubuntu konto administratora systemu „root” jest domyślnie nieaktywne – a więc nie posiada zapisanego hasła administratora.

Użytkownik systemu wykonuje zadania administracyjne za pomocą polecenia „sudo” i zmiana tego hasła przebiega podobnie jak podczas zmiany hasła root.

1. Uruchom komputer z dowolnej dystrybucji Linuksa działającej w trybie Live np. Aptosid, Ubuntu, Knoppix, itp.

2. Sprawdź na której partycji znajduje się główny katalog „/” root poleceniem w konsoli :

su (lub sudo)
fdisk -l
Disk /dev/sda: 12.0 GB, 12025069458 bytes
255 heads, 63 sectors/track, 1461 cylinders
Units = cylinders of 16065 * 512 = 8225280 bytes
Sector size (logical/physical): 512 bytes / 512 bytes
I/0 size (minimum/optimal): 512 bytes / 512 bytes
Disk identifier: 0x00080cb9
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 1395 1197440 83 Linux
/dev/sda2 1395 1462 542721 5 Extended
/dev/sda5 1395 1462 542720 82 Linux swap/Solaris

– /dev/sda1 to partycja root „/” na której zainstalowany jest system Linux
– /dev/sda2 to partycja rozszerzona
– /dev/sda5 to partycja wymiany „swap”

3. Zamontuj katalog główny root „/” w systemie Live :

mount /dev/sda1 /mnt

4. Sprawdź czy katalog został prawidłowo zamontowany :

cd /mnt
ls

5. Jeśli nie znasz nazwy użytkownika podmontowanego systemu to wejdź do katalogu domowego – nazwa folderu, który się wyświetli będzie nazwą użytkownika :

cd home
ls
pavroo

6. Teraz możesz zmienić hasło użytkownika (tutaj: pavroo) poleceniem chroot :

chroot /mnt passwd pavroo
Enter new UNIX password: „wpisz nowe hasło użytkownika”
Retype new UNIX password: „wpisz ponownie nowe hasło użytkownika”
password updated successfully

Zmiana hasła, zmiana hasła root na przykładzie Debiana

Odzyskać, a konkretniej — zmienić, zapomniane hasło roota jest stosunkowo prosto — nie trzeba reinstalować systemu. Wystarczy posłużyć się dowolnym Linuksem w wersji live. Może to być Debian Live, instalator Ubuntu czy Hag GNU/Linux a nawet instalator Gentoo w wersji Minimal (obraz jest wielkości ok. 85MB). Do zabiegu przyda się też informacja, która partycja jest montowana jako /, odpowiednie informację otrzymamy przy wywołaniu komendy:

mount | grep ” / „
Załóżmy, że będzie to partycja sda1. Następnie możemy już zrebootować komputer używając do rozruchu nasz system live.

UWAGA! Do poniższych operacji będą potrzebne uprawnienia roota! W niektórych dystrybucjach (np. Ubuntu) każdą komendę należy poprzedzić sudo.

Po uruchomieniu komputera musimy zamontować partycję sda1 (tę partycję, która w systemie montowana jest jako /) w katalogu /mnt/debian komendami:

mkdir /mnt/debian && mount /dev/sda1 /mnt/debian
UWAGA! Zależnie od sterowników wykorzystywanych przez obie dystrybucje dysk wsystiemie live może nosić oznaczenie hd zamiast sd lub odwrotnie.

A następnie użyć komendy chroot aby zmienić hasło roota:

chroot /mnt/debian /bin/passwd
Odmontowujemy dysk i rebootujemy system:

umount /mnt/debian
reboot
I możemy cieszyć się nowym hasłem użytkownika root. Jak widać odzyskanie hasła w Linuxie nie jest wcale takie trudne.

żródło : linuxiarze.pl