Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /usr/home/razi3el/domains/endtech.pl/public_html/wp-content/themes/phlox-pro/auxin/auxin-include/include/functions.php on line 1021
Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /usr/home/razi3el/domains/endtech.pl/public_html/wp-content/themes/phlox-pro/auxin/auxin-include/include/functions.php on line 1060
Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /usr/home/razi3el/domains/endtech.pl/public_html/wp-content/themes/phlox-pro/auxin/auxin-include/include/functions.php on line 1073
Ubuntu to jedna z najpopularniejszych dystrybucji Linuxa. Ubuntu to stare afrykańskie słowo oznaczające „człowieczeństwo dla wszystkich”. Kierując się tym przesłaniem firma Canonical Ltd. opracowała i udostępniła opartą na Debianie dystrybucję Linuksa Ubuntu. Podobnie jak każdy system posiada on także pomocne skróty klawiszowe.
Przełączanie pomiędzy pulpitami
CTRL+ALT+UP
CTRL+ALT+DOWN
alternatywnie:
win key + PAGE DOWN
win key + PAGE UP
Edycja lokalizacji – wywołaj w oknie z plikami (Nautilus
CTRL+L
Uruchomienie równoległej sesji w terminalu
CTRL+ALT+F3
CTRL+ALT+F4
CTRL+ALT+F5
CTRL+ALT+F6
Powrót do bazowej sesji:
CTRL+ALT+F2
Utworzenie mozaiki z otwartych programów:
win key + S
Minimalizacja bieżącego okna:
win key + UP
alternatywnie:
(lewy) ALT + chwycenie myszką w ciało zmaksymalizowanego okna + przeciągnięcie w dół
Maksymalizacja bieżącego okna:
win key + DOWN
Przełączanie okien w formie ikon:
win key + TAB
Pokaż pulpit:
CTRL + win key + D
Zablokowanie ekranu:
win key + L
Włączenie terminala:
CTRL+ALT+T
Ustawienie okna w 50% ekraniu
lewy) ALT + chwycenie myszką w ciało zmaksymalizowanego okna + przeciągnięcie w prawo lub lewo
Vim (ang. VI iMproved) to rozwijany przez Brama Moolenaara klon edytora tekstu VI dostępny na wiele platform. Mimo swoich zalet i wysokiej efektywności jaką można uzyskać w pracy z tym programem, wymaga on nauki jego funkcji, nie prowadzi on „za rękę” i nie zalecany jest dla początkujących użytkowników komputera.
Komendy i polecenia w edytorze Vim
Tryby pracy edytora Vim
normal (tryb poleceń) W tym trybie vim pracuje zaraz po uruchomieniu. Wydawane tutaj różne skróty klawiaturowe pozwalają przejść do innego trybu, kasować tekst, kopiować tekst lub go przenosić. Aby wrócić do trybu poleceń naciskamy klawisz [Esc] – jeśli nie jesteś pewien, czy znajdujesz się w trybie poleceń naciśnij kilka razy klawisz [Esc].
więcej info wpisując : ||:help Normal-mode
insert (tryb wprowadzania) Aby przejść do tego trybu naciskamy klawisz [i] od tej pory możesz pisać tekst tak jak w każdym innym edytorze. Aby zakończyć edycję musisz nacisnąć klawisz [Esc].
więcej info wpisując ::help Insert-mode
visual (tryb wizualny) Do nawigacji i manipulacji wyborów tekstowych, tryb ten pozwala na wykonywanie większości normalnych poleceń i kilka dodatkowych poleceń, na zaznaczonym tekście.
więcej info wpisując : :help visual-mode
select Podobne do trybu wizualnego ale jest zachowaniem bardziej podobny do MS Windows. :help select-mode
command-line Do wprowadzania poleceń, podobnie jak w trybie normal mode}}
Ex-mode Podobny do trybu wiersza poleceń, ale zoptymalizowany do przetwarzania wsadowego.
Vim komendy i polecenia
Zapisywanie i zamykanie:
:wq – zapisywanie pliku i wyjście :q! – wyjście bez zapisania zmian :w plik – zapisanie w nowym pliku „plik”
Poruszanie się po dokumencie w edytorze:
+ – przejście do następnej linii – – przejście do poprzedniej linii 0 – przejście do początku linii ^ – przejście do pierwszego znaku nie będącego znakiem białym w linii
$ – przejście na koniec linii n| – przejście do kolumny n linii } – przejście do następnego paragrafu { – przejście do poprzedniego paragrafu % – przejście do otwarcia / zamknięcia nawiasu (),[],<>,{} G – przejście na koniec dokumentu nG – przejście do linii
Wyszukiwanie czyli popularne ctrl+f w innych edytorach:
/ STRING – szukanie do przodu ? STRING – szukanie do tyłu n – przejście do następnego znalezionego elementu SHIFT+n przejście do poprzedniego znalezionego elementu
Kasowanie treści w edytorze:
x – kasowanie bieżącego znaku nx – kasowanie znaków dw – kasowanie bieżącego wyrazu dd – kasowanie bieżącej linii ndd – kasowanie linii D – kasowanie znaków od kursora do końca bieżącej lini dG – kasowanie wszystkiego od kursora do końca dokumentu
EDYCJA:
o – wstawienie nowej linii poniżej bieżącej O – wstawienie nowej linii powyżej bieżącej i – rozpoczęcie edycji przed kursorem I – rozpoczęcie edycji na początku bieżącej linii a – rozpoczęcie edycji po kursorze A – rozpoczęcie edycji na końcu bieżącej linii cw – zastąpienie wyrazu (bieżący wyraz się kasuje, kursor ustawia się na jego początku) cc – zastąpienie linii (bieżąca linia się kasuje, kursor ustawia się na jej początku) u – cofnięcie ostatniej zmiany U – cofnięcie wszystkich zmian w bieżącej linii . – powtórzenie ostatniej komendy SHIFT+# – wyszukiwanie wyrażeń pasujących do zaznaczonego SHIFT+% – przejście do kolejnego nawiasu () lub {} ~ – zmiana litery z małej na dużą i na odwrót
Popularne ctrl+c, ctrl+v czyli kopiowanie w samy edytorze:
yw – kopiuj do schowka bieżący wyraz yb – kopiuj do schowka poprzedni wyraz Y – kopiuj do schowka bieżącą linię nY – kopiuj następne linii p – wklej skopiowany tekst za kursorem P – wklej skopiowany tekst przed kursorem Wklejanie z zewnątrz ctrl+shift+v
* Jeżeli przy wklejaniu do konsoli kodu z tabulacjami/spacjami tworzą się niechciane wcięcia należy użyć polecenia „:set paste” następnie wkleić kod i ponownie ustawić „:set nopaste”, więcej o wklejaniu na
Znajdź i zamień:
* STARY – ciąg znaków stary (który ma zostać znaleziony), NOWY – na ten na który zamieniamy.
:s/STARY/NOWY – pierwszego wystąpienia w bieżącej linii :s/STARY/NOWY/g – każdego wystąpienia w linii :#,#s/STARY/NOWY/g – pomiędzy liniami # i # :%s/STARY/NOWY/g – w całym dokumencie
Dane zewnętrzne, polecenia edytora Vim
:r textfile – wczytanie źródła pliku ‚textfile’ do edytora :r ! w3m http://piestrzynski.info i -dump – wczytanie do edytora zawartości strony internetowej :r ! komenda – wywołanie ‚komenda’ w shellu i wczytanie wyniku jej działania do edytora :r ! last | grep user – na wywoływanych komendach można robić dowolne operacje przed wczytaniem do edytora
Praca z zakładkami:
:tabs – wyświetlenie informacje o aktualnie otwartych zakładkach :tabnew – otwarcie pustej zakładki :tabnew FILE – otwarcie pliku FILE w nowej zakładce :tabf FILE – otwarcie pliku w nowej zakładce :tabn – przejście do następnej zakładki gt – przejście do następnej zakładki (działa w trybie NORMAL) gT – przejście do poprzedniej zakładki (działa w trybie NORMAL) n gt – przejście do zakładki o numerze n (działa w trybie NORMAL) n gT – cofnięcie się do zakładki znajdującej się w odległości n od aktualnej (działa w trybie NORMAL) :tabp – przejście do poprzedniej zakładki :tabl – przejście do ostatniej zakładki :tabc – zamknięcie aktualnej zakładki, gdy jest jedna karta, to nie będzie zamknięta :tabo – zamknięcie wszystkich zakładek oprócz tej która jest aktualnie używana :tabd KOMENDA – wykonuje komendę na wszystkich otwartych zakładkach
Jest to bardzo prosty i przyjemny w obsłudze wielofunkcyjny komunikator, który pomoże Wam w sprawnym zarządzaniu projektami i prowadzeniu komunikacji wewnątrz firmy. Podstawą działania Slacka są kanały, do których możemy zapraszać poszczególnych użytkowników. Dodatkowo, istnieje także możliwość przesyłania prywatnych wiadomości oraz tworzenia niezliczonej ilości konwersacji grupowych.
Slack współpracuje z mnóstwem aplikacji i narzędzi webowych, takich jak Google Drive, Google Hangout, Trello, Soundcloud, Asaną, RSS czy Dropbox.
Trello znakomicie pomaga organizować zarówno samodzielną pracę, jak i wieloosobowe projekty. Tablice umożliwiają nam pracę nad wieloma projektami jednocześnie, a zmiany, które wnosimy na publicznych tablicach, są widoczne dla wszystkich posiadających do nich dostęp.
Chyba znany każdemy a przynajmniej większości program, które pozwala na zdalne kontrolowanie systemu operacyjnego przez sieć internetową. TeamViewer pozwala na połączenie się ze swoim biurowym komputerem i pracę z dowolnego miejsca na świecie. Wystarczy dostęp do Internetu, aby dostać się do swoich plików i aplikacji, zainstalowanych na komputerze biurowym.
TightVNC – darmowy pakiet oprogramowania do zdalnego sterowania komputerem oparty o znany program VNC. Aplikacja umożliwia przechwytywanie pulpitu i zdalną pracę na innym komputerze podłączonym do sieci. TightVNC jest wykorzystywany do nauczania na odległość i zdalnego wsparcia klienta. Program posiada moduł Server i Viewer które tworzą obraz i jego transmisje oraz odpowiedzialne są za odbiór przekazu.
PuTTY – program umożliwia zdalne połączenie z serwerem przez Telnet lub SSH. Programos posiada opcję, dzięki której jest możliwość zapisywania sesji. PuTTY łącząc się z serwerem SSH korzysta z klucza prywatnego, co nie wymaga podawania haseł. Program nie wymaga instalacji.
mRemote
mRemoteNG to program do zdalnego łączenia się między komputerami – pulpit zdalny . Obsługuje on takie protokoły, jak: RDP (Remote Desktop/Terminal Server), VNC (Virtual Network Computing), ICA (Citrix Independent Computing Architecture), SSH (Secure Shell), Telnet (TELecommunication NETwork), HTTP/HTTPS (Hypertext Transfer Protocol), rlogin oraz Raw Socket Connections.
G Suite
G Suite obejmuje aplikacje ułatwiające komunikację (np. Gmail), twórczość (np. Google Docs, Google Sheets czy Google Slides), dostępność (Google Drive) oraz kontrolę (np. Vault). Taki zestaw usług umożliwia pracę z każdego zakątka globu i możliwość zmierzenia się z każdym problemem, jaki może wystąpić w pracy.
Microsoft Teams
Usługa Microsoft Teams oparta jest na chmurze. Dzięki temu zespoły mogą swobodnie współpracować, korzystając ze wszystkich usług Microsoftu, jak na przykład Word, PowerPoint, Excel czy OneDrive.
Zendesk jest usługą, z której korzystają już nawet największe firmy (Tesco, AirB&B, Uber, Stanley Black&Decker). Aplikacja zapewnia kompleksową obsługę klienta. Obejmuje to czatowanie klienta z konsultantem w czasie rzeczywistym, obsługę call centrów czy doradztwo z zakresu obsługi i kontaktu.
Terminal czyli emulator konsoli służy do komunikacji z systemem za pomocą wydawanych poleceń. No dobra to by było tyle jeżeli chodzi o teorię czym jest konsola i do czego służy. Przejdziemy do najważniejszych komend w systemie linux.
System plików Linux
man – pokaż pomoc Poleceniem man (manual) wyświetlimy pomoc dla danej komendy i czasem przykład użycia. Np. man cd wyświetli opis – jak używać komendy cd, jaki ma opcje. Użyj q, żeby wyjść z trybu czytania pomocy.
man ip
pwd – pokaż ścieżkę do katalogu bieżącego Polecenie pwd (Print Working Directory) wyświetla aktualną ścieżkę do katalogu – folderu, w którym własnie jesteśmy.
ls – zawartość katalogu Jedna z najczęściej używanych komend systemu Linux, ls (List) wyświetla całą zawartość folderu (pliki i foldery), w którym się znajdujemy
cd – zmiana katalogu Za pomocą cd (Change Directory) zmieniamy miejsce / katalog w którym się znajdujemy.
cd /etc/
mkdir – tworzenie katalogu Czas stworzyć nowy folder z komendą mkdir (Make Directory).
mkdir nazwa_katalogu
rmdir – usuwanie katalogu Usuwa wybrany folder z komendą rmdir (Remove Directory).
rmdir nazwa_katalogu
touch – tworzenie pliku Po folderach czas na utworzenie nowego pustego pliku.
touch nazwa_pliku
<
code> touch moj_plik.tct
cp – kopiuj Do kopiowania plików słóży polecenie cp (Copy). Możemy utworzyć kopię pliku w tym samym folderze pod nową nazwą
mv – przenieś Polecenie mv (Move) służy to przeniesienia pliku do innego folderu.
rm – usuń /delete Kiedy kończymy pracę z plikiem i chcemy go usunąć wystarczy użyć komendy rm
rm moj_plik.txt
chmod – zmienia prawa dostępu do pliku
chmod o+r plik – udziel innym prawo do czytania pliku chmod a-x plik – zabierz wszystkim prawo do wykonywania pliku chmod g=rw plik – ustaw prawa do czytania i pisania dla swojej grupy chmod -R go+w katalog – ustawia prawa wszystkim plikom w katalogu i jego podkatalogach (–recursive)
chmod rwx moj_plik.txt
* grupy użytkowników: u – user, g – group, o – others, a – all * prawa dostępu: r – read, w – write, x – execute
chmod -R 777 moj_plik.txt
0 lub — brak praw dostępu 1 lub –x wykonywanie 2 lub -w- czytanie 3 lub -wx zapis 4 lub r– zapis i wykonywanie 5 lub r-x odczyt 6 lub rw- odczyt i zapis 7 lub rwx odczyt, zapis i wykonywanie
find – wyszukiwanie
find moj_plik.txt
Komendy sieciowe Linux
Na początek dobrze jest zainstalować pakiet narzędzi net-tools. W systemie Debian wystarczy w terminalu wpisać :
sudo apt-get-install net-tools
Natomiast na potrzeby Wi-Fi
sudo apt install wireless-tools
ip ifconfig
Polecenie ip dawniej ifconfig służy do sprawdzenia i zmieniania konfiguracji interfejsów.
ip
adres ip naszego komputera
ip a
iwconfig
Zestaw poleceń do sieci bezprzewodowych
ping
Polecenie ping służy do diagnozowania połączeń sieciowych. Sprawdza aktywność hosta w sieci.
ping endtech.pl
traceroute
Komenda traceroute służy do badania trasy pakietów w sieci.
traceroute endtech.pl
route
Komenda route służy do sprawdzenia i konfiguracji tras.
nslookup
Polecenie nslookup służy do odpytywania serwerów DNS.
netstat
Pokazuje usługi internetowe
netstat -tupl
netstat -tup
whois
Pokazuje informacje whois dla nazwy lub adresu IP
whois endtech.pl
ssh
program do zdalnego logowania używając połączenia szyfrowanego
ssh nazwa_uzytkownika
scp
kopiowanie plików z wykorzystaniem szyfrowanego połączenia ssh
scp nazwa_pliku :/var/
Procesy linux
ps – pokaż procesy Polecenie ps (Process Status) wyświetla listę procesów dla aktualnej powłoki:
ps
ps -f
kill – zakończ proces Dowolny proces możemy zakończyć za pomocą polecenia kill podając jako argument PID procesu, który chcemy usnuąć np
kill 102
Logowanie i użytkownicy w systemie Linux
logout komenda służąca do wylogowania się z terminala
exit komenda służąca do zakończenia procesu powłoki: tcsh, bash, itp.
passwd zmień hasło użytkownika
su komenda do przelogowania się jako inny użytkownik (su, od 'switch user’)
finger wypisuje wszystkich użytkowników obecnie zalogowanych na danej maszynie (i ich terminale)
finger
finger nazwa_komputera
w podobnie jak finger wyświetla dane o zalogowanych użytkownikach
id wyświetla obecną nazwę i grupę użytkownika oraz ich numery (UID i GID)
whoami wyświetla nazwę użytkownika
shutdown zamykanie restartowanie systemu linux w zależności od parametru
-r – żądanie restartu systemu -h – wstrzymanie systemu, efektem tego polecenia będzie zakończenie pracy systemu operacyjnego i/lub wyłączenie komputera (to zależy od systemu) -H – wstrzymanie pracy komputera po zamknięciu pracy systemu operacyjnego. -P – po zakończeniu pracy systemu komputer ma zostać wyłączony. -c – anulowanie żądania wyłączenia systemu. Tutaj nie używamy argumentu CZAS. -k – służy tylko wysłania wiadomości o możliwości wyłączenia systemu CZAS może przyjmować różne formy w podręczniku man wyodrębnione są następujące elementy: now – oznacza natychmiastowe wykonanie zamknięcia systemu +m – oznacza zamknięcie systemu za m minut mm:hh – oznacza zamknięcie systemu o dokładnej godzinie
shutdown -r
Dyski
df wypisuje rozmiary i ilość dostępnego miejsca na zamontowanych dyskach (w kilobajtach i w procentach)
df /dev/sda1 – ogranicz wyniki tylko do jednej partycji
df -h – wyświetl rozmiary w wygodnych dla użytkownika jednostkach (human readable)
df -m – rozmiary w megabajtach
du policz rozmiary katalogów i plików zawartych w podanym katalogu
du – rozmiar obecnego katalogu
du katalog – policz rozmiar podanego katalogu
du -s – wypisz tylko sumę, a nie rozmiary poszczególnych podkatalogów
du -sm – wypisz tylko sumę dla każdego katalogu i podaj rozmiar w megabajtach
du -sm dir* | sort -n – posortuj wyniki od najmniejszego do największego z podanych katalogów
Jak zrobić bootowalny pendrive to temat stary jak świat ale mimo to wciąż aktualny i powielany miliony razy ale jednak wciąż aktualny, a mianowicie kwestia jak stworzyć bootowalny pendrive zarówno z systemem Windows jak i Linux. Płyty CD DVD powoli odchodzą już do historii, a większość nowych komputerów nie posiada już domyślnie napędu DVD zarówno jeżeli chodzi o nasze laptopy jak i komputery stacjonarne. Przy zakupie nowego sprzętu zarówno producenci jak i użytkownicy odchodzą od tego rozwiązania. Jak zatem poradzić sobie gdy chcemy mieć nasz system operacyjny na jakimś nośniku by w przypadku gdyby przyszło nam instalować system od nowa. Z pomocą przychodzi nam właśnie pendrive, które z powodzeniem zastępują nam właśnie płyty.
Jak zrobić bootowalny pendrive
Aby utworzyć bootowalny pendrive z pomocą przychodzą nam zarówno programy w tym przypadku do utworzenia użyjemy popularnego UltraIso, jak również pomocą wiersza poleceń systemu Windows. Bootowalny pendrive może posłużyć nam zarówno jako źródło instalacji systemu Windows jak i dowolnego innego systemu operacyjnego np. Linux-a. Do tworzenia tworzenie bootowalnego pendrive możemy wykorzystać m.in :
UltraIso :
Zaczynamy od uruchomienia programu.
Teraz klikamy Plik > Otwórz :
A następnie odszukujemy obraz płyty naszego systemu, wybieramy go zatwierdzając przyciskiem Otwórz :
Na poniższym screenie zawartość obrazy ISO :
Teraz możemy przejść do zapisu obrazu na pendrive. W tym celu klikamy Bootowalna > Zapisz obraz dysku :
Pojawia się nowe okno. W tym momencie należy pamiętać aby wybrać odpowiedni napęd USB aby przypadkiem nie sformatować jakiegoś innego, który aktualnie jest podpięty. Najlepiej sugerować się literami przy dysku. W tym okienku klikamy Zapisz :
Teraz wystarczy wpiąć pendrive do USB, ustawić w BIOS-ie kolejność bootowania tak aby USB było przed HDD. Najlepiej na 1 miejscu – tak dla pewności. Włączamy komputer i instalujemy. Pamiętajcie, że robicie to na własną odpowiedzialność i nie ponoszę odpowiedzialności za jakiekolwiek uszkodzenia wynikające z nieumiejętnego korzystania.
Tworzenie bootowalnego pendrvie za pomocą wiersza poleceń Windows :
Bootowalny pendrive możemy także zrobić za pomocą wiersza poleceń. Uruchamiamy wiersz poleceń w trybie administratora następnie wpisujemy po koleji :
diskpart (zostanie uruchomiony nasz program do tworzenia zarówno partycji jak i w naszym przypadku bootowalnego pendriva) list disk select disk 2 (UWAGA! Tutaj wpisujemy właściwy numer nośnika) clean create partition primary active format fs=fat32 quick assign
Po wykonaniu powyższych czynności kopiujemy całą zawartość naszej płyty na pendrive i tak jak w poprzednim przypadku należy ustawić w BIOS-ie kolejność bootowania.
Jeżeli chcemy stworzyć bootowalny pendrive sprawa jest prosta i dostępna pod adresem. Co natomiast gdy potrzebujemy mieć kilka systemów operacyjnych na jednym pendrive. Brzmi to może skomplikowanie lecz wcale takie nie jest . W poniższym poradniku pokarzę jak zrobić Multibootowalny pendrive na przykładzie dwóch darmowych programów.
Co musimy zrobić : Po pierwsze musimy mieć pendrive lub kartę pamięci na której umieszczone zostaną nasze systemy operacyjne. Ściągamy i instalujemy nasz program. Po uruchomieniu pojawia się nam następujące okienko :
step 1 : tutaj wybieramy nasz pendrive step 2 : wybieramy interesującą nas dystrybucję step 3 : klikając browse wskazujemy obraz dysku z naszym systemem operacyjnym następnie wybieramy Create
Po załadowaniu obrazu przez program może to chwilę potrwać YUMI pyta czy chcemy dodać kolejny obraz i wybieramy YES or NO. W przypadku chęci dodania kolejnego obrazu powtarzamy czynności. Należy jednak pamiętać by przy drugim trzecim itp dodawanych systemach należy mieć odznaczone okno Format w innym przypadku nasz pendrive za każdym razem będzie formatowany. I tworzenie multibootowalnego pendriva musimy zaczynać od zera.
Ściągamy nasz plik, rozpakowujemy następnie uruchamiamy MAKE_E2B_USB_DRIVE (run as admin) klikając na niego prawym przyciskiem myszy i wybierając uruchom jako administrator.
W ostatnim kroku wciskamy y i mamy gotowy pendrive. Nasze obrazy wgrywany do odpowiednich folderów ISO np. Windows/Windows 10 itp.
Zmiana hasła użytkownika Linux (jeżeli znasz) Uruchom konsolę tekstową i wydaj polecenie (jako użytkownik) :
passwd Changing password for pawel (current) UNIX password: „wpisz aktualne hasło” Enter new UNIX password: „wpisz swoje nowe hasło” Retype new UNIX password: „wpisz ponownie swoje nowe hasło” password updated successfully
Zmiana hasła użytkownika (jeżeli nie znasz) Aby zmienić swoje hasło użytkownika (którego nie pamiętasz, w tym przypadku „pavroo”) musisz znać hasło administratora systemu.
su Password: „wpisz hasło administratora” passwd pavroo Enter new UNIX password: „wpisz nowe hasło użytkownika” Retype new UNIX password: „wpisz ponownie nowe hasło użytkownika” password updated successful
Zmiana hasła administratora Linux (jeżeli znasz) Aby zmienić hasło administratora systemu wydaj polecenie :
su Password: „wpisz aktualne hasło administratora” passwd root Enter new UNIX password: „wpisz nowe hasło administratora” Retype new UNIX password: „wpisz ponownie nowe hasło administratora” password updated successfully
Zmiana hasła administratora Linux (jeżeli nie znasz) Jeśli chcesz zmienić swoje hasło administratora systemu, którego nie pamiętasz to musisz uruchomić komputer z dowolnej dystrybucji Linuksa działającej w trybie Live np. Aptosid, Ubuntu, Knoppix, itp.
1. Sprawdź na której partycji znajduje się główny katalog „/” root poleceniem w konsoli :
su (lub sudo) fdisk -l Disk /dev/sda: 40.0 GB, 40007761920 bytes 240 heads, 63 sectors/track, 5168 cylinders Units = cylinders of 15120 * 512 = 7741440 bytes Sector size (logical/physical): 512 bytes / 512 bytes Disk identifier: 0xdb39db39 Device Boot Start End Blocks Id System /dev/sda1 1 948 7166848 7 HPFS/NTFS /dev/sda2 949 5168 31903200 5 Extended /dev/sda5 949 962 105808 83 Linux /dev/sda6 963 2316 10236208 83 Linux /dev/sda7 2317 2384 514048 82 Linux swap/Solaris /dev/sda8 2385 5168 21047008 83 Linux – /dev/sda1 to partycja na której zainstalowany jest system Windows – /dev/sda2 to partycja rozszerzona – /dev/sda5 to partycja „/boot” – /dev/sda6 to partycja root „/” na której zainstalowany jest system Linux – /dev/sda7 to partycja wymiany „swap” – /dev/sda8 to partycja domowa „/home”
2. Utwórz folder, w którym zamontujesz katalog główny (tutaj: /dev/sda6) np : mkdir /media/sid_temp
3. Zamontuj katalog główny root „/” w systemie Live :
mount /dev/sda6 /media/sid_temp
4. Sprawdź czy katalog został prawidłowo zamontowany :
cd /media/sid_temp ls
5. Jeśli montowanie zostało wykonane prawidłowo to zobaczysz wszystkie foldery systemu dysku twardego w katalogu montowania – możesz zmienić hasło administratora poleceniem passwd :
chroot /media/sid_temp passwd Enter new UNIX password: „wpisz nowe hasło administratora” Retype new UNIX password: „wpisz ponownie nowe hasło administratora” password updated successfully
Zmiana hasła użytkownika z prawami administratora Linux (jeżeli nie znasz) W niektórych dystrybucjach Linuksa np. Ubuntu konto administratora systemu „root” jest domyślnie nieaktywne – a więc nie posiada zapisanego hasła administratora.
Użytkownik systemu wykonuje zadania administracyjne za pomocą polecenia „sudo” i zmiana tego hasła przebiega podobnie jak podczas zmiany hasła root.
1. Uruchom komputer z dowolnej dystrybucji Linuksa działającej w trybie Live np. Aptosid, Ubuntu, Knoppix, itp.
2. Sprawdź na której partycji znajduje się główny katalog „/” root poleceniem w konsoli :
su (lub sudo) fdisk -l Disk /dev/sda: 12.0 GB, 12025069458 bytes 255 heads, 63 sectors/track, 1461 cylinders Units = cylinders of 16065 * 512 = 8225280 bytes Sector size (logical/physical): 512 bytes / 512 bytes I/0 size (minimum/optimal): 512 bytes / 512 bytes Disk identifier: 0x00080cb9 Device Boot Start End Blocks Id System /dev/sda1 1 1395 1197440 83 Linux /dev/sda2 1395 1462 542721 5 Extended /dev/sda5 1395 1462 542720 82 Linux swap/Solaris
– /dev/sda1 to partycja root „/” na której zainstalowany jest system Linux – /dev/sda2 to partycja rozszerzona – /dev/sda5 to partycja wymiany „swap”
3. Zamontuj katalog główny root „/” w systemie Live :
mount /dev/sda1 /mnt
4. Sprawdź czy katalog został prawidłowo zamontowany :
cd /mnt ls
5. Jeśli nie znasz nazwy użytkownika podmontowanego systemu to wejdź do katalogu domowego – nazwa folderu, który się wyświetli będzie nazwą użytkownika :
chroot /mnt passwd pavroo Enter new UNIX password: „wpisz nowe hasło użytkownika” Retype new UNIX password: „wpisz ponownie nowe hasło użytkownika” password updated successfully
Zmiana hasła, zmiana hasła root na przykładzie Debiana
Odzyskać, a konkretniej — zmienić, zapomniane hasło roota jest stosunkowo prosto — nie trzeba reinstalować systemu. Wystarczy posłużyć się dowolnym Linuksem w wersji live. Może to być Debian Live, instalator Ubuntu czy Hag GNU/Linux a nawet instalator Gentoo w wersji Minimal (obraz jest wielkości ok. 85MB). Do zabiegu przyda się też informacja, która partycja jest montowana jako /, odpowiednie informację otrzymamy przy wywołaniu komendy:
mount | grep ” / „ Załóżmy, że będzie to partycja sda1. Następnie możemy już zrebootować komputer używając do rozruchu nasz system live.
UWAGA! Do poniższych operacji będą potrzebne uprawnienia roota! W niektórych dystrybucjach (np. Ubuntu) każdą komendę należy poprzedzić sudo.
Po uruchomieniu komputera musimy zamontować partycję sda1 (tę partycję, która w systemie montowana jest jako /) w katalogu /mnt/debian komendami:
mkdir /mnt/debian && mount /dev/sda1 /mnt/debian UWAGA! Zależnie od sterowników wykorzystywanych przez obie dystrybucje dysk wsystiemie live może nosić oznaczenie hd zamiast sd lub odwrotnie.
A następnie użyć komendy chroot aby zmienić hasło roota:
chroot /mnt/debian /bin/passwd Odmontowujemy dysk i rebootujemy system:
umount /mnt/debian reboot I możemy cieszyć się nowym hasłem użytkownika root. Jak widać odzyskanie hasła w Linuxie nie jest wcale takie trudne.
Aby zapewnić jak najlepsze wrażenia, korzystamy z technologii, takich jak pliki cookie, do przechowywania i/lub uzyskiwania dostępu do informacji o urządzeniu. Zgoda na te technologie pozwoli nam przetwarzać dane, takie jak zachowanie podczas przeglądania lub unikalne identyfikatory na tej stronie. Brak wyrażenia zgody lub wycofanie zgody może niekorzystnie wpłynąć na niektóre cechy i funkcje.
Funkcjonalne
Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych.Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.
